તારી મારી નહીં, પણ મારી લવ સ્ટોરી

એક તરફી પ્રેમની આ વાત છે. દુનિયાની નજરમાં એકતરફી પ્રેમ કદાચ અપરિપૂર્ણ પ્રેમ કહી શકાય, પરંતુ અંગતપણે હું એવું માનતો નથી. મને તો મારી પ્રેમિકા નહીં મળી હોવા છતાં કે એણે મારા પ્રેમનો સ્વીકાર નહીં કર્યો હોવા છતાં, મારો પ્રેમ મને પૂર્ણ લાગે છે. કારણ કે મારા તરફથી ક્યારેય અડધો કે અપૂર્ણ પ્રેમ નથી થયો. મેં તો એને ભરપૂર ચાહી છે અને સંપૂર્ણ ચાહી છે તો પછી મારો પ્રેમ અપૂર્ણ કઈ રીતે કહી શકાય?

અહીં એના નામનો ઉલ્લેખ નથી કરવો, પણ એને મેં નાનપણથી પ્રેમ કરેલો. અમે એક જ ગામના હતા અને એક જ સ્કૂલમાં ભણતા. ભણવામાં હું એના કરતા એકાદ વર્ષ આગળ એટલું જ, બાકી સ્કૂલે જવા આવવાનું પણ સાથે અને સાંજને ટાણે ગામને પાદરે રમવાનું પણ સાથે. નાનપણમાં તો પ્રેમ જેવી કોઈ બાબત વિશે મને ખ્યાલ નહોતો. પરંતુ એનું આસપાસ હોવું મને ખૂબ ગમતું. કોઈ દિવસ એ અમારી સાથે રમવા નહીં આવે તો એને હું સાવ સહજ રીતે તેડવા જતો કે સ્કૂલે જતી વખતે એને થેલાનું વજન લાગે તો એ હકથી મને એનો થેલો પકડાવી દેતી અને હું બબ્બે થેલા સાથે લઈને ચાલતો.

મારો કહેવાનો મતલબ એટલો જ અમે એકદમ પાક્કા દોસ્તોની જેમ મોટા થયાં છીએ. સહેજ મોટા થયાં પછી અમે પરીક્ષાની તૈયારીઓ પણ સાથે કરી છે અને જ્યારે એ મારા ઘરે વાંચવા આવતી ત્યારે એ હંમેશાં મારા માટે મારું કંઈક ભાવતું બનાવીને લાવી છે. હું એને ખૂબ ચીઢવતો અને કોઈક વાર એ મારાથી ભયંકર રિસાતી. પણ એ રિસાય ત્યારે મારો નિયમ એવો કે, હું ક્યારેય એની સાથે સામેથી નહીં બોલું. હું એમ માનતો કે, એણે પોતે બોલવાનું બંધ કર્યું છે તો એ પોતે જ બોલવા પણ આવશે. એના માટે હું એને મનાવવા નહીં જાઉં! એને પણ મારા આ સિદ્ધાંતની ખબર હતી એટલે થોડાં દિવસ થાય એટલે એ સામેથી જ મારી સાથે બોલવા આવે અને કહે, 'એક તો મને ચીઢવે સે ને પાછો વાયડો થાય સે... મગજમાં એટલી બધી ખુમારી શેની ભરી સે?' એ બોલતી ત્યારે એ મારા પર અધિકાર પણ એવો જતાવતી જાણે, મારો બધો મદાર એના પર જ છે!

જોકે એ બધુ મને ખૂબ ગમતું. કારણ કે, એ મને ખૂબ ગમતી!  નાનપણની વાત તો ઠીક છે, પરંતુ હું તરુણ થયો પછી હું એ વાત સમજી ગયેલો કે, મને એના પ્રત્યે જે લાગણી છે એ લાગણી બીજું કંઈ નહીં પણ પ્રેમ છે. અને એના તરફથી આવતા પ્રતિભાવો કે એના મારા પ્રત્યેના લગાવને કારણે હું પણ એમ સમજ્યો હતો કે, એ મને પણ એટલો જ પ્રેમ કરે છે, જેટલો હું એને કરું છું.

એના દસમાં અને બારમાં ધોરણની પરીક્ષાઓની વાત કરું તો પરીક્ષાના કેન્દ્રો દૂર હોવાને કારણે એણે મને પહેલાથી જ કહી દીધું હતું કે, મારે જ એને એના પરીક્ષા કેન્દ્ર પર લઈ જવાની અને એનું પેપર પતે ત્યાં સુધી પરીક્ષા કેન્દ્ર પર બેસી રહેવાનું. અને પછી એને લઈને ફરી ગામ આવવાનું. આવી ગોઠવણ કરતી વખતે એણે વાત એ રીતે કરેલી જાણે આ દુનિયામાં મારા સિવાય એનું બીજું કોઈ જ નથી! અને એને ખૂબ ચાહતા આપણે પણ એણે કહ્યું એમ કરતા રહ્યા અને એને કોઈ અગવડ નહીં પડે એનું ધ્યાન રાખતા ગયા.

એની બારમાં પરીક્ષા ચાલતી હતી ત્યારે મેં નક્કી કરેલું કે, પરીક્ષાના છેલ્લા દિવસે એ પેપર આપીને આવે એટલે એને ક્યાંક સારી જગ્યાએ નાસ્તો કરાવવું અને એની આગળ મારી લાગણીઓ વ્યક્ત કરી દેવું. સામે મને પણ એવો ભરોસો હતો જ કે, એને પણ આ બાબતે કોઈ વાંધો નહીં જ હોય. પરંતુ એને જ્યારે મેં આ વાત કરી તો એ ડઘાઈ ગઈ અને એણે મને કહ્યું કે, એણે મારી બાબતે ક્યારેય એવું વિચાર્યું જ નથી. એ તો મને એક દોસ્ત કે વિશ્વાસપાત્ર ભેરુ તરીકે જ જોતી રહી. એથીય મોટો ઝાટકો તો મને ત્યારે લાગ્યો જ્યારે એણે મને એમ કહ્યું કે, એ છેલ્લા બે વર્ષથી એક યુવકના પ્રેમમાં છે અને ભવિષ્યમાં એમના લગ્ન સુખરૂપ પતી થાય એ માટે એ મારી મદદ લેવાનું વિચારી રહી હતી!

એ દિવસે એની વાત સાંભળીને મને દુખ તો બહુ થયું, પરંતુ હું એને દુખી કરવા માગતો ન હતો એટલે એને કંઈ નહીં કહ્યું અને એને લઈને ગામડે આવી ગયો. એના છેલ્લાં પેપરની છેલ્લી સાંજ એ અમારી મુલાકાત હતી. ત્યાર પછી હું એને ક્યારેય મળ્યો નથી કે એ સામેથી મને મળવા આવી તો પણ મેં એને ટાળી છે. જો હું એને મળતો રહેત કે એની સાથે વાતો કરતો રહેત તો હું એના તરફ ખેંચાતો રહેત અને મારા ઝખમો વધુ ને વધુ ઊંડા થતાં રહેત.

એ જ વર્ષે બહાર ભણવા જવાના બહાને મેં ગામ છોડી દીધું અને ત્યાંથી અમદાવાદ આવી ગયો, જેથી રોજેરોજ એનો ચહેરો નહીં જોવો પડે. ગામમાં પણ બધાને એમ જ હતું કે, અમે બંને ગાઢ પ્રેમમાં છીએ, પરંતુ લોકો જેમ જેમ વાસ્તવિકતા જાણતા ગયા એમ એમને પણ આઘાત અને આશ્ચર્ય થતું ગયું. જોકે અમદાવાદ આવ્યા પછી મારા ઘા થોડા રુઝાંયા અને હું મારા ભણતરમાં થોડોઘણો પરોવાઈ ગયો. પરંતુ હું એને સંપૂર્ણ ભૂલી તો નહીં જ શક્યો. એણે મને સાચા મિત્ર તરીકે જોયો હતો એટલે એણે અનેક વાર મારો સંપર્ક કરવાનો પ્રયત્ન તો કર્યો પરંતુ મેં એને દર વખતે ટાળી. આ કારણે મેં એને ઘણું દુખ પહોંચાડ્યું પરંતુ મને ખબર હતી કે, જો હું એમ નહીં કરું તો મારા ભાગે ખૂબ દુખી થવાનું આવશે. કારણ કે, હું તો એને ત્યારે પણ પ્રેમ કરતો હતો અને આજે પણ પ્રેમ કરું છું. પરંતુ વાસ્તવિકતા એ હતી કે, એ મને ક્યારેય મળવાની ન હતી.

તો કંઈક આવી છે મારી લવ સ્ટોરી. આ કારણે આ લવ સ્ટોરીને 'તારી મારી લવ સ્ટોરી' તો નહીં જ કહી શકાય! પરંતુ મને એ વાતનો બહુ વસવસો નથી. આજે એ પણ સુખી છે અને હું પણ સુખી છે. ફરક માત્ર એટલો જ છે કે, એ એના પ્રેમી સાથે સુખી છે અને હું મારા પ્રેમ સાથે સુખી છું!

(યોગેશ ઠાકર, અમદાવાદ)